licencjat, US w szczecinie 2001
1. Bonaparte nadzieją Polaków
…podrozdziały
2. Powstanie księstwa warszawskiego
…podrozdziały
3. Rok 1812
…podrozdziały
4. Upadek cesarza
…podrozdziały
całość ok. 50 stron
Wstęp
Napoleon Bonaparte, jedna z najbardziej fascynujących postaci w historii nowożytnej Europy, odegrał kluczową rolę w dziejach Polski na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego dynamiczna polityka oraz militarne sukcesy budziły ogromne nadzieje wśród Polaków, którzy po rozbiorach Rzeczypospolitej szukali szansy na odzyskanie niepodległości. Napoleon jawił się jako wybawca, który mógł odwrócić skutki politycznego rozbioru Polski dokonanego przez trzy mocarstwa: Rosję, Prusy i Austrię. W szczególności jego wojny z Prusami i Rosją oraz utworzenie Księstwa Warszawskiego sprawiły, że Polacy wiązali z nim nadzieje na odbudowę suwerennego państwa.
Kwestia polska w polityce Napoleona była jednak przede wszystkim elementem jego szerokiej strategii europejskiej. Francuski cesarz, dążąc do hegemonii na kontynencie, wykorzystywał Polaków jako cennych sojuszników w swoich kampaniach militarnych. Powstanie Księstwa Warszawskiego w 1807 roku stanowiło dla wielu spełnienie marzeń o odbudowie polskiej państwowości, choć formalnie pozostawało ono jedynie protektoratem Francji. Mimo to, dla społeczeństwa polskiego było to pierwsze od rozbiorów realne wcielenie idei niepodległościowej, które jednocześnie umacniało nadzieję na dalsze kroki w kierunku pełnej suwerenności.
Rok 1812, będący kulminacyjnym momentem napoleońskich działań na wschodzie, przyniósł apogeum polskich aspiracji niepodległościowych. Wielka Armia Napoleona, w której skład wchodziły znaczące siły polskie, ruszyła na Rosję, co wśród Polaków zostało odebrane jako ostatnia szansa na odbudowę niepodległego państwa w historycznych granicach. Wkroczenie wojsk cesarskich do Wilna i dalszy marsz w głąb Rosji spotkały się z entuzjazmem, jednak tragiczny finał kampanii przekreślił nadzieje na ostateczne zwycięstwo i uniezależnienie ziem polskich spod wpływów zaborców.
Ostateczny upadek Napoleona w latach 1813–1815 oznaczał także koniec nadziei na utrzymanie Księstwa Warszawskiego i dalszą odbudowę niepodległego państwa. Po klęsce Napoleona w bitwie pod Lipskiem i zajęciu ziem polskich przez wojska rosyjskie przyszłość Polski została ponownie oddana w ręce mocarstw, które na kongresie wiedeńskim dokonały kolejnego podziału jej terytorium. Rosja, Prusy i Austria ponownie podporządkowały sobie ziemie polskie, a utworzone Królestwo Polskie, formalnie związane unią personalną z Rosją, stało się jedynie fasadową strukturą, daleką od pełnej niepodległości.
Praca ta analizuje stosunek Napoleona do sprawy polskiej oraz realny wpływ jego polityki na losy ziem polskich. W pierwszym rozdziale omówione zostaną nadzieje Polaków związane z Napoleonem i jego wizerunek jako wyzwoliciela. Drugi rozdział skupi się na powstaniu Księstwa Warszawskiego, jego strukturze politycznej i znaczeniu dla Polaków. Trzeci rozdział poświęcony będzie kampanii 1812 roku, która miała kluczowe znaczenie dla ostatecznego kształtu losów polskich w epoce napoleońskiej. W ostatnim rozdziale przeanalizowane zostaną wydarzenia prowadzące do upadku Napoleona oraz ich konsekwencje dla sprawy polskiej. Celem pracy jest ukazanie zarówno nadziei, jak i rozczarowań, jakie wiązały się z polityką Napoleona wobec Polski, a także ocena rzeczywistego wpływu jego działań na dalsze losy narodu polskiego.
