91 stron, 51 pozycji w bibliografii
Wstęp 2
Rozdział I Współczesne rozumienie choroby – istota i pojęcie 3
1.1 Pojęcie i istota choroby 3
1.2. Postawy pacjentów wobec choroby 10
1.3. Etyczna problematyka chorób przewlekłych 16
Rozdział II Jakość życia w chorobie 24
2.1. Ujęcie definicyjne jakości życia w chorobie 24
2.2. Czynniki determinujące jakość życia w chorobie 27
2.3. Kształtowanie jakości życia osób starszych i niepełnosprawnych 34
2.3.1. Rola ergonomii w kształtowaniu jakości życia osób starszych 46
Rozdział III. Choroba i uzdrowienie w świetle biblii 51
3.1. Człowiek jako istota stworzona dla zdrowia w kontekście doświadczeń choroby, cierpienia 51
3.2. Miejsce choroby i uzdrowienia w życiu chrześcijańskim 57
Rozdział IV. Metodologia badań własnych 64
4.1. Przedmiot i cel badań 64
4.2. Problemy i założenia badawcze 64
4.3. Hipotezy, zmienne i wskaźniki 65
4.4. Metody, techniki i narzędzia badawcze 65
4.5. Charakterystyka badanego środowiska 70
4.6. Analiza i wyniki badań własnych 72
Rozdział V. Jakość życia w niepełnosprawności – mity a rzeczywistość 80
Zakończenie 85
Bibliografia 86
Załącznik – Ankieta 90
Wstęp
Problematyka jakości życia stanowi przedmiot zainteresowań wielu różnych dziedzin nauki – filozofii, psychologii, socjologii, a od około 20 lat również medycyny.
Już w 1991 roku kraje członkowskie Regionu Europejskiego Światowej Organizacji Zdrowia, przyjęły program regionalny w ramach programu „Zdrowie dla wszystkich 2000”, którego punkt 31 zawiera następujące stwierdzenie: „Do roku 2000 wszystkie kraje członkowskie powinny przygotować procedury i struktury zapewniające stały wzrost jakości usług zdrowotnych oraz rozwój i coraz lepsze użycie technologii medycznych. Dla osiągnięcia tego celu konieczne jest systematyczne monitorowanie, ocenianie i promocja jakości świadczonych usług. Podnoszenie jakości musi być stałym elementem działalności ludzi odpowiedzialnych za ochronę zdrowia. Wymaga to prowadzenia szkoleń z zakresu jakości wśród wszystkich grup zawodowych oraz podejmowanie otwartej publicznej dyskusji nad problemami służby zdrowia”.
W odpowiedzi na założenia tego programu, kraje wysoko rozwinięte zaczęły opracowywać normy i standardy postępowania, mające na celu podnoszenie jakości usług w medycynie, zwiększając tym samym jakość życia pacjenta.
Zagadnienie jakości życia jest pojęciem subiektywnym i wielowymiarowym, można je odnosić do norm klinicznych (brak objawów choroby), norm społecznych (wypełnianie określonej roli), lub też norm indywidualnych (realizacja wyznaczonych celów). Można je rozpatrywać na wielu płaszczyznach — w sferze objawów fizycznych, w odniesieniu do sfery psychicznej, społecznej oraz duchowej.
